Na wielu forach tematycznych pojawiają się pytania o to, jak nauczyć się programować, jak szybko zostać programistą. Autorzy takich pytań spotykają się na ogół z krytycznym nastawieniem innych użytkowników i są odsyłani do serwisu Google.
W tym artykule spróbuję pomóc wszystkim osobom rozpoczynającym przygodę z programowaniem znaleźć jakiś punkt zaczepienia w tym przedsięwzięciu.
Pierwszą rzeczą, nad którą warto się pochylić, jest nasza przyszłość związana z programowaniem. Powinniśmy określić, czy kodowanie to właśnie ta czynność, którą chcemy rzetelnie wykonywać przez większość dnia, a następnie szukać przez tydzień błędu w kodzie, który okaże się brakiem średnika. Osobiście sprawdzałem to przed nauką w sposób po prostu wizualny, przeglądając mnóstwo kodów stworzonych przez innych użytkowników oraz po kilku lekcjach kursu programowania, po których można już napisać co nieco w kompilatorze. Wtedy biało na czarnym zauważyć możemy, czy czynności te sprawiają nam udrękę, znudzenie czy może radość.
Kolejnym ważnym krokiem jest wybranie jednego języka programowania oraz skrupulatne uczenie się go. W późniejszym czasie, po zapoznaniu się już z wieloma językami, warto wybrać jeden główny, który będziemy umieć najlepiej. Pozwoli nam to zostać specjalistą w posługiwaniu się danym językiem programowania - ale to tak na marginesie.
Wiele osób z różnych for i stron internetowych proponuje Pascala jako pierwszy język programowania, ponieważ jest on stosunkowo łatwy, przyjemny w nauce i uczy przede wszystkim myślenia. Osobiście odradzam rozpoczynać od niego - chyba że mamy już obrany cel naszej nauki i pewną wizję swojej "programistycznej" przyszłości.
Najczęstszym wyborem jest znany wszystkim C++ lub Java. Oba języki, chociaż mają zarówno wielu zwolenników, jak i przeciwników (niczym Xbox oraz Playstation w branży konsolowej), to w ostatecznym rozrachunku oba języki wypadają najlepiej na tle innych.
Trzecią opcją są pozostałe, mniej popularne języki, których znajomość przyda nam się w pracy zawodowej albo do nauki innych, bardziej rozbudowanych języków.
Moim osobistym wyborem był język C++, ponieważ dzięki nauce tego języka uczymy się wygodnego pisania obiektowego, logicznego myślenia oraz podobnego doń C#. Pozwala on również na wygodne pisanie aplikacji i gier pod Windowsa.
Trzecim krokiem jest wybranie odpowiedniego kursu i książki dotyczącej nauki programowania. Z książek korzystałem rzadziej niż z kursów - są one drogie i z oczywistych względów nie można ich na bieżąco aktualizować, a w branży programistycznej bezustannie zachodzą jakieś zmiany. W internecie roi się od kursów programowania, które z powodzeniem mogą zastąpić książki. Największą ich zaletą jest to, że są darmowe. Niemniej trudno znaleźć jeden pasujący każdemu kurs: w końcu każdy przystępuje do nauki z odmiennymi oczekiwaniami i celami, a poza tym dużą rolę odgrywają również indywidualne preferencje. Dlatego przy wyborze powinniśmy się porządnie zastanowić, jakie treści nam odpowiadają najbardziej. Jeśli masz pieniądze, warto wybrać się na kurs stacjonarny, osobiście polecam szkołę IT WSEI z Krakowa. Zatrudnieni tam programiści, team leaderzy, kierownicy projektów i freelancerzy naprawdę znają się na rzeczy.
Ostatnim, acz nie mniej ważnym krokiem jest dobór dobrego kompilatora. To temat-rzeka, zdania w środowisku programistów są podzielone. Przy wyborze tego typu programu powinniście sami ocenić, w którym pracuje Wam się najmilej. Pamiętajcie jednak, że w kompilatorze do języka C++ nie napiszecie aplikacji przy użyciu Javy i na odwrót.
Podsumowując, chciałbym życzyć wszystkim wytrwałości w nauce, bo to jedna z trudniejszych cnót, niezbędnych przy poznawaniu tajników programowania. Nic nigdy nie przyjdzie ot tak. Pisząc ze znajomymi na Facebooku czy oglądając filmy ze śmiesznymi kotami w serwisie YouTube, nie nauczymy się nowych komend, pętli czy czegokolwiek innego.
Dlatego jeśli przeczytałaś/ przeczytałeś nasz krótki poradnik i zaintrygowało Cię programowanie, to zabieraj się czym prędzej do pracy.
Powodzenia!
Przeczytaj również
Polecane
Galeria zdjęć
